Proponowane przez nas stroje barokowe zapewnią Ci miejsce w śmietance towarzyskiej! Barokowa stylizacja to przede wszystkim piękne, eleganckie suknie z gorsetami dla dam czy m.in. koszule z żabotem dla mężczyzn. Peruki świetnie oddają klimat tej epoki, a tajemnicze maski pasują np. na bal w stylu weneckim. Opierając się na wiedzy wcześniej zdobytej przez uczniów, wskazanie otaczających nas zabytków kultury powstałych w stylu barokowym (pałac w Wersalu, Wilanów pod Warszawą). Wzorując się na twórczości Petera Rubensa przedstawienie metodą opisu cech charakterystycznych malarstwa w stylu barokowym. Omówienie prac metodą pogadanki. Przede wszystkim przygotuj ładny papier i kopertę. W sklepach internetowych i papierniczych znajdziesz szeroki wybór pięknych i eleganckich papeterii. Napisanie listu miłosnego na kartce wyrwanej z notesu z poszarpanym brzegiem będzie raczej kiepskim pomysłem. Odpada również pisanie na komputerze. O wiele większą wartość będzie List miłosny w stylu barokowym. chcesz mnie w końcu zastać obłąkanego. Kłaniam się w pas i z całego serca swego życzę pomyślności i błogosławieństwa bożego w nadchodzącym czasie. Moja piękna, dostojna miłości , towarzyszko mej Alternatywnie, wyślij mu zdjęcie, które przypomni mu o następnym spotkaniu. W przeciwnym razie możesz wybrać zdjęcie tak psotne, jak tylko chcesz; ). Szczegóły wzmacniają list miłosny. Jeśli chodzi o pisanie, moja rada numer jeden powinna być jak najbardziej szczegółowa! Szczegóły ożywi Twój list miłosny. Pałac w Wilanowie. Barok (prawdopodobnie z port. barroco – perła o nieregularnym kształcie, z wł. – dziwność, nietypowość) – główny kierunek w kulturze europejskiej, którego trwanie datuje się od końca XVI wieku do XVIII wieku [1]. Nieoficjalny styl Kościoła katolickiego czasów potrydenckich, stąd pojawiające się . Liceum PolskiMatematykaChemiaFizykaInformatykaAngielskiNiemieckiFrancuskiGeografiaBiologiaHistoriaWOSWOKPOReligiaMuzykaPlastyka Gimnazjum PolskiMatematykaChemiaFizykaAngielskiNiemieckiHistoriaBiologiaGeografiaWOSMuzykaPlastykaReligiaZAMÓW PRACE Widłaki, skrzypy, paprocie WIDŁAKI - ich zarodniki kiełkują bardzo wolno. Sporofit jest zieloną, samożywną, pokrytą drobnymi, liśćmi, osiągającą kilkadziesiąt centymetrów długości. Sporofile podobne są do liści płonnych - różnozarodnikowe - sporofit jej jest ulistniona roślina z kłosami zarodnionośnymi na szczycie łodygi. W dolnej części kłosa znajdują się makrosporangia zawierające po cztery makrospory. Górna część zawiera mikrosporangia z licznymi mikrosporami. Plemniki z kroplami deszczu lub rosy dostają się do dolnej części kłosa. Po zapłodnieniu komórki jajowej przedrośla żeńskie wypadają z kłosa na ziemię. SKRZYPY - ich budowa jest członowana. W węzłach, oddzielonych długimi międzywęźlami, wyrastają okółki łuskowatych liści zrośniętych w pochewkę. Z węzłów wyrastają odgałęzienia boczne. Sporofile zebrane są na szczycie łodygi w kłos podobny do szyszki. Organem asymilującym jest łodyga. Zarodniki opatrzone są dwiema krzyżującymi się wstęgami powstałymi z zewnętrznej części ściany komórkowej. Za pomocą tych wstęg zarodniki sczepiają się. PAPROCIE - rośliny zielone, osiągają kilkanaście metrów wysokości. Łodyga może być prosto wzniesiona, płożąca się lub w postaci kłącza. Mają duże, pierzaste liście. Na ich spodniej stronie znajdują się zarodnie zebrane w kupki, niekiedy okryte błoniastą zawijką. Sporofile są inaczej wykształcone niż trofofile płonne. Zarodnia ma postać zbiornika o ścianach zbudowanych z jednej warstwy komórek. Gametofit jest zielony i ma blaszkowatą postać. Przytwierdzony jest do podłoża za pomocą chwytników. Rodnie i plemnie znajdują się na jego spodniej stronie. Znaczenie Islamu we współczenym świecie. Znaczenie Islamu we współczenym świecie. Islam to monoteistyczna religia wyznawana przez ok. 20% ludności świata (ok. 900 mln), gł. Azji i Afryki, oraz przez mniejsze grupy na innych kontynentach. Islam pojawił się na pocz. VII w. wśród arabskich plemion Płw. Arabskiego jako kontynua... List z wakacji List z wakacji Paris, le Tres Chere Monique Tu vois comme je pense a toi. Alors j'en profite pour t'crire cette lettre de France ou je passe une semaine de vacances. Le Louvre est a ct de l'htel, a seulement cinq minutes a pied. Je vais jouer au volley-ball tous les matins, c'est le reve. Le midi en ... Słówka-dworzec Słówka-dworzec Les saces – torby Sac a dos – plecak Valise- walizka Sac de voyage – torba podróżna Dans la gare – Na dworcu Guichet – kasa Quai – peron Voie – tor Depart – odjazd Arrivee – przyjazd Horeire des trains - rozkład ja... Energia wiatru Energia wiatru "Alternatywne źródła energii" Sposród odnawialnych zródel energii popularna jest energia wiatru, która moze byc latwo przeksztalcona w inne energie. W skali swiata wystepowanie wiatrów ma charakter przypadkowy i nie kontrolowany. Dotyczy to zarówno kierunku, jak i sily wiania wiatru. Wiatr wiejacy z p... Rok, który wstrząsnął Rosją- 1917 Rok, który wstrząsnął Rosją- 1917 22. Przyczyny narastającego niezadowolenia wśród ludności rosyjskiej: słabość rządów Austriacy i Niemcy zajęli ziemie polskie zaboru rosyjskiego, część Ukrainy, Białorusi i krajów bałtyckich pogorszen... Myśl chrześcijańska Myśl chrześcijańska MYŚL CHRZEŚC-DEMOKRATYCZNA myśl chrześcijańsko-demokratyczna opiera się na katolickiej nauce społecznejpunktem wyjścia dla tworzenia tej myśli były encykliki papieża Leona XIII ze słynną encykliką "Rerum novarum" z 1891 roku na ... Studia AdministracjaHistoriaPolitologiaPrawoSocjologiaPolitykaEtykaPsychologia DziennikarstwoFilozofiaPedagogikaEkonomia Rachunkowo¶ćLogistykaReklamaZarz±dzanieFinanseMarketingStatystykaTechniczneInformatyczneAngielskiNiemieckiArchitekturaMedycynaRehabilitacjaTurystykaKosmetologia studia szkoła streszczenie notatka ¶ci±ga referat wypracowanie biografia opis praca dyplomowa opracowania test liceum matura ksi±żka Po średniowieczu i renesansie - epokach, które "ujarzmiły" miłość - w baroku dokonała się jej metamorfoza. Owe zmiany nastąpiły głównie w swobodzie traktowania tematyki miłosnej - otworzyły się drzwi prowadzące do gwałtowności, pożądania, rozkoszy. Miłość barokowa była przede wszystkim miłością sensualną i ściśle łączyła się z fascynacją ludzkim ciałem. Zaczęto odważniej pokazywać nagość, przemycać motywy swobodnie erotyczne pod osłoną scen alegorycznych czy mitologiczno-historycznych. Zgodnie z ideologią barokową - ową "udziwnioną perłą" - artyści opiewali z całym rozmachem świat miłości cielesnej, dynamiki i zmysłowości. Na przykład u Piotra Pawła Rubensa możemy oglądać ogromny korowód zdrowych i bujnych postaci, prezentowanych z lubością i odwagą. W twórczości niektórych artystów można doszukać się treści wręcz obscenicznych. W sztuce barokowej bardzo często zestawiano miłość ze śmiercią. Fascynacja ciałem ludzkim do tego stopnia opanowała ówczesny świat, że dała początek manii makabrycznego erotyzmu. Pomińmy jednak formy skrajne. Miłość wiązała się ze śmiercią w samej istocie zjawiska: tak nad miłością, jak nad śmiercią człowiek nie mógł nigdy sprawować pełnej kontroli. Pomimo swego kultu dla zmysłowości literatura barokowa odnosiła się nieufnie do rzeczywistości sensualnej. Na horyzoncie filozoficznym pojawiło się widmo "vanitas" (już funkcjonujące w poprzednich epokach), czyli niszczącego działania czasu i rozkładu śmierci. Dlatego odczuwanie zmysłowe narażało człowieka na cierpienie. Marność urzekającego swą urodą świata stała się właściwością przesłaniającą uroki przedmiotów doczesnych. Poprzez poznanie zmysłowe człowiek mógł ulec złudzeniu "ślicznych pozorności", jak twierdził Hieronim Morsztyn. Pomimo tych obaw i przestróg literatura barokowa nie stroniła od walorów doczesności. Dlatego też filozofia baroku zaczęła rozgraniczać wartości przemijające i ponadczasowe w miłości. Stwierdzono istnienie dwóch jej rodzajów. Do pierwszego z nich zaliczono owe "śliczne pozorności" - rzeczy nęcące, lecz podległe "nędzy" doczesności, nazywając je pożądaniem lub pragnieniem niestety z góry skazanym na rozczarowanie (personifikacją tych pojęć byli: Kupido i Eros). W XVII stuleciu dokonało się odrodzenie idei neoplatońskich oraz rozkwit popularności literatury chrześcijańskiej, z którym to faktem można skojarzyć istnienia drugiego rodzaju miłości (utożsamianej z przyjaźnią - Caritas, Amor Sacer) - do rzeczy nieprzemijających, ponadczasowych. Rozgraniczenie to jest bardzo wyraźnie widoczne w wierszu "Przyjaciółka" Jana Andrzeja Morsztyna: "Taką dziewczynę lubię do zabawy, Co nie strzeże, nie wgląda w me sprawy (...) Niech mi się nazbyt cnotliwą nie czyni (...) Niech będzie gładką, żartem się nie brzydzi, Dać się obłapić przy ludziach nie wstydzi. Bo jeśli będzie czysta, bojaźliwa, Dbała na sławę, zazdrosna, cnotliwa, Do tej się serce moje nie przysiędzie; (Brzydko i wspomnieć) - to już żoną będzie." Barok był epoką pełną zaskakujących sprzeczności. Ewidentnym tego przykładem stał się fakt, iż twórcy barokowi rozmiłowali się w tematyce sensualnej z dużo większym zapałem, niż w tematyce miłości duchowej. Tym właśnie tropem podążał poeta wczesnobarokowy Hieronim Morsztyn, który głosił postulat czerpania rozkoszy ze świata przemijającego przy zgodzie i aprobacie Boga. Ukazał rzeczywistość pełną wrażeń sensualnych, sprawdzalną zmysłami i przez nie chłoniętą. Jednak dla równowagi Morsztyn wprowadził do swych utworów akcent polemiczny; wyraźnie zaznaczył istnienie dwoistości rzeczy i przemijania wszelkich wartości: "Któż, oprócz ślepego, Nie widział ślicznych świata tego pozorności? Piękny jest. Ten dla człeka Bóg z swej wszechmocności stworzyć raczył. (...) Jakoż świata tego Nie ma zażyć rozkoszy, gdy je jemu k woli Stwórca nadał?" To właśnie miłość cielesna, owo pożądanie "uroków doczesnych" zainspirowało artystów do tworzenia coraz bogatszych i coraz bardziej rozwiniętych metafor i porównań, tak charakterystycznych dla tendencji epoki. Nowością było wprowadzenie przedmiotów cielesnych, nietrwałych lub martwych jako składników porównań i przenośni mówiących o urodzie, szczęściu lub radości zmysłowej. Twórcy barokowi licytowali się w bogactwie opisów: "Śnieg nie jest tak biały, Wosk nie tak piękny, chociaż jest wspaniały. Ostry na palec dyjament włożyła, Sama się złotą bindą otoczyła. Ale to fraszki, lada co klejnoty, Przy takim ciele fraszka kamak złoty" Jednakże miłosna literatura baroku (szczególnie - dojrzałego) nie była wolna od kryzysów światopoglądowych. Wyraźnie zaznaczyło się zwątpienie w cywilizację i tęsknota do prostszej, a przez to prawdziwej miłości. Jej samej, a także i innych form pełnego człowieczeństwa, literatura zachodnia poszukiwała w krajach zamorskich, zaś literatura polska - na wsi. Na takie poszukiwania wybrał się także Jan Andrzej Morsztyn, który jednak nie odnalazł upragnionej szlachetnej i prostej miłości, lecz prymitywizm obyczajów prostaków. Uciekając od zatrutej atmosfery dworu, Morsztyn trafił do świata skrajnie innego, lecz także nie spełniającego jego wymogów estetyczno-ideowych. Nie udało mu się przeciwstawić dworskiej, zmanierowanej teorii miłości żadnej koncepcji miłości naturalnej, w wyniku czego w jego poezji, obok nurtu wysokiej stylistyki, ujawnił się sprzeczny z nim nurt stylistyki wulgarnej, w którym poeta otwarcie i bez zahamowań odsłonił najbardziej drażliwe przeżycia biologii miłości. Ów drugi nurt twórczości zbliżył poezję Morsztyna do ludowych erotyków, gdzie wyraźnie zaznaczyło się odrzucenie nakazów i schematów literatury dworskiej. Symbolika miłosna w poezji Jana Andrzeja Morsztyna wywodziła się w większości ze średniowiecznych romańskich erotyków dworskich i była dość banalna. Były to wielokrotnie powtarzane i rozmaicie rozwijane ciągi skojarzeń wokół podstawowych paraleli: miłość-choroba (a więc: lekarz, rany, cierpienie, śmierć itd.), miłość-niewola (a więc: więzień, łyka, miłe pęta, okowy itd.). Za przykład może posłużyć fragment wiersza pt. "Do tejże": "Piersi twe nie są piersi, lecz nieba surowy kształt, który wolę naszą zabiera w okowy" Najczęściej można znaleźć u Morsztyna starożytne wzory symboliki. W poezji miłosnej Morsztyna nietrudno dojrzeć także mnogość zapożyczeń z poetyki religijnej. Szczególnie jaskrawe zestawienia - prowokacyjne w swobodzie kojarzenia religii i miłości - pojawiają się w sonecie "Na krzyżyk na piersiach jednej panny", w którym to utworze poeta proponuje wymianę konterfektu. Chciałby znaleźć się na tym krzyżu wystawionym "między dwiema (...) łotrami" i tak przeżywać swoją mękę. Wacław Potocki, poeta schyłku baroku, przejął wiele przesłanek myślowych dotyczących miłości od Hieronima Morsztyna. Poemat Potockiego "Rozkosz światowa" miał być repliką na poemat jego poprzednika pt. "Światowa rozkosz". Z programu Morsztyna Potocki przyjął tezę, iż wszystkie rozkosze świata stworzył Bóg, lecz zmienił rozumienie pojęcia "świetny świat". Uważał, że człowiek złożony z ducha i z ciała odbiera smak świata poprzez pięć zmysłów, zaś wyboru dokonuje serce zawieszone pośrodku między skłonnościami ciała a dążeniami ducha. Potocki rozgraniczył "rozkosz cielesną" i "rozkosz duchowną", a dzięki swoim ciągotom moralizatorskim zalecił takie używanie zmysłów, aby przyniosły one pożytek duchowi. Wyniósł więc zalety ducha nad walory ciała. Barok stworzył wiele płaszczyzn odbierania miłości. Ujmując ten temat w znaczeniu metafizycznym, poeci barokowi przypominali o marności i znikomości życia doczesnego oraz konieczności zachowania czystości i cnoty. Lecz równocześnie, w przypływie szczerości, odrzucali subtelności poezji dworskiej i odsłaniali tajemniczą sferę seksu. Z hasłem "Vanitas vanitatis et omnia vanitas" nurzali się oni w zmysłowości. Nie ufali sensualizmowi, ale jednocześnie z przewrotną i jakże ludzką niekonsekwencją tkwili nadal pod urokiem piękna przemijającego. Bardzo trudno jest ukształtować sobie obraz epoki z takiego nagromadzenia sprzeczności. Jedynym chyba, co można powiedzieć o baroku, jest to, że była to epoka bardzo ludzka i odzwierciedlała najbardziej ludzkie osądy i pragnienia; a ponieważ człowiek jest zmienny, niezdecydowany i wciąż rozdarty między ciałem i duchem, taką też była owa epoka, od portugalskiego słowa "barocco" nazwana "udziwnioną perłą".

list miłosny w stylu barokowym